Hun gehele leven staat hun vader Dick Jaspers al aan de wereldtop, en reist hun vader al de gehele wereld over. Wereldburger uit Sint Willebrord!
Zijn kinderen wonen inmiddels in Emmen (René, 1996, handballer, kindje op komst) en in Boxtel (Annet, 1998, voorheen werkzaam bij politie, inmiddels militair sportinstructeur). Ieder met een heel eigen leven. Maar onlangs stonden ze trots naast hun vader bij de opnamen van Carrie op Vrijdag, en waren ze even verenigd.
Hoewel wij vaak gehoord hebben dat Dick Jaspers een echte familieman zou zijn, kent iedereen hem óók als de altijd volledig gefocuste topsporter die altijd het biljarten op 1 heeft. Wat heeft dit betekend voor zijn kinderen?
In gesprek met Annet en René Jaspers.
Annet en René, kunnen jullie iets zeggen over jullie jeugd, over jullie kinderjaren. Hoe waren die kinderjaren?
Annet: Als ik terug denk aan mijn jeugdtijden, dan krijg ik een glimlach op mijn gezicht. Ik kom uit een heel warm nest waarbij ik een zeer goede band heb met beide ouders, maar ook met mijn broer, René. Vroeger gingen wij (René en ik) samen met mijn ouders meerdere malen op vakantie. Van een wintersport vakantie tot een vakantie in Monaco waar mijn vader voor zijn werk heen moest. Wat vroeger heel normaal voor ons was, wordt steeds duidelijker dat het eigenlijk juist uitzonderingen zijn. Op sommige belangrijke momenten moesten wij hem dan ook missen, omdat hij aan het presteren was met zijn beroep. Het was niet altijd makkelijk om hem er niet altijd bij te hebben met belangrijke momenten, maar als hij er dan was tijdens een handbalwedstrijd, wat René en ik heel lang geleden nog samen deden, was dat wel écht bijzonder en gaaf dat hij er bij was en trots op ons was.
René: Wij hebben een hele bijzondere jeugd gehad besef ik me soms nu. De meeste kinderen in onze klas vroeger hadden een vader die in de buurt werkt en elke avond thuis is, wij hebben een vader die de hele wereld afreist om op het allerhoogste niveau te presteren in zijn sport. Dat is iets waar wij allebei super trots op zijn. Wij mochten soms wel eens mee naar toernooien in het buitenland en hebben daardoor mooie momenten mogen ervaren.
Ik weet nog dat ik het vroeger heel stoer vond om te vertellen dat mijn vader wereldkampioen biljarten is. Sommige mensen zeiden dan wel eens: ‘Oh Dick Jaspers? Is dat jouw vader?! Wat leuk!’ Om zoiets te horen maakt mij, nog steeds, enorm trots
René Jaspers
Wat is de impact geweest van de topsport die Dick ook toen al bedreef? Wat vonden jullie toen leuk – en wat vonden jullie minder? En kijken jullie hier inmiddels anders tegenaan?
Annet: Inmiddels begrijp ik steeds beter hoe belangrijk een baan is voor een ieder. Als ik kijk naar mijn eigen baan ben ik best veel weg en moet ik veel dingen in mijn privé laten, omdat dit niet haalbaar is. Daardoor begrijp ik steeds beter waarom mijn vader niet altijd overal bij kan zijn. Vroeger begreep ik dat niet, dan dacht ik dat hij het niet belangrijk genoeg vond om erbij te zijn, maar dat gevoel is wel degelijk veranderd sinds ik zelf wel eens een kijkje in de keuken mocht nemen bij hem. Ik ben een aantal keer met hem mee geweest en het besef hoe hard hij elke keer weer opnieuw werkt, komt steeds meer binnen. Daarbij is ook het respect gegroeid.
René: Ik weet nog dat ik het vroeger heel stoer vond om te vertellen dat mijn vader wereldkampioen biljarten is. Sommige mensen zeiden dan wel eens: ‘Oh Dick Jaspers? Is dat jouw vader?! Wat leuk!’ Om zoiets te horen maakt mij, nog steeds, enorm trots. Wat ik hieraan toch moeilijk vond vroeger is dat mijn vader soms belangrijke momenten moest missen vanwege belangrijke wedstrijden/toernooien. Als kind is dat denk ik soms moeilijk te begrijpen, maar nu gezien ik ouder ben en zelf lang op hoog niveau gehandbald heb begrijp ik heel goed dat je niet zomaar een wedstrijd kan afzeggen. Dat hoort er nou eenmaal bij als topsporter. Je kan niet overal bij zijn omdat je jezelf optimaal moet voorbereiden om te presteren.
Bij Carrie op Vrijdag (Spakenburg, 2024)
Hoe is de band tussen jullie als broer en zus?
Annet: “Zijn jullie tweeling?” Dat is een vraag die wij heel erg vaak krijgen. Ondanks dat wij al 12 jaar niet meer bij elkaar in de buurt wonen is onze band nog steeds ontzettend goed. We bellen wekelijks en we proberen elkaar elke maand wel een keer te zien. Dat gaat niet altijd aangezien René in de weekenden verplichtingen heeft en ik ook vaak met mijn werk zit, daarbij zit de afstand ook niet mee. Als we de kans krijgen, dan maken we daar ook heel erg goed gebruik van. We kunnen ook beide heel goed met elkaars partners, wat het ook wel heel gezellig altijd maakt. We hebben zelfs vanaf dit jaar met elkaar afgesproken dat we één weekend per jaar tijd voor elkaar maken en een broer en zussenweekend er van maken.
René: Daar hoef ik niet heel veel over te zeggen. Onze band is mega sterk. Wij zijn eigenlijk elkaars beste vrienden. Wij kunnen elkaar alles vertellen, wij kunnen samen leuke dingen doen, ga zo maar door. Ik ben heel blij dat ik mijn zusje in mijn leven heb.
Als ik terug denk aan mijn jeugdtijden, dan krijg ik een glimlach op mijn gezicht
Annet Jaspers
Wat doen jullie zelf?
Annet: Ik werk als militair sportinstructeur bij de Koninklijke Luchtmacht op de vliegbasis in Gilze-Rijen. Een korte functieomschrijving daarvan is eigenlijk dat ik de functiegroepen die werkzaam zijn op Gilze-Rijen les geef op het gebied van sporttrainings- en aanleerlessen. Van hindernisbaan lessen tot krachttrainingen, spinninglessen en het ondersteunen van sportevenementen binnen defensie. Vroeger was mijn droom altijd om als politieagent aan het werk te gaan, na dit geprobeerd te hebben kwam ik er toch achter dat defensie (momenteel) echt bij mij past. De sfeer op mijn werk is goed, er zijn super veel mogelijkheden en ik ga elke dag met plezier naar mijn werk toe. Vanuit mijn werk moet ik ook op oefening. Dit jaar ben ik vier keer op oefening geweest en dat verschilde van Engeland, Curaçao en Nederland.
René: Ik ben nu leraar lichamelijke opvoeding op het praktijkonderwijs van De Nieuwe Veste in Coevorden. Daarnaast geef ik handbaltraining bij de jeugd van mijn oude club E&O in Emmen en speel ik zelf nog semi- prof handbal Bij TuS Haren in Duitsland.
Wat vroeger heel normaal voor ons was, wordt steeds duidelijker dat het eigenlijk juist uitzonderingen zijn
Annet Jaspers
Als iemand zo goed is in zijn sport als Dick, wordt de liefde voor die sport vaak overgedragen op de kids. En toch ben jij, René, geen biljarter geworden maar handballer. Kun je vertellen hoe dit is gegaan, heeft Dick jou nooit gepusht om te kiezen voor biljarten? En Annet, hoe zit het met jouw liefde voor de biljartsport?
Annet: Ik zeg altijd: ‘Ik vind het echt super leuk om te kijken, maar wel als mijn vader speelt.’ Ik snap het spel, maar ik heb het inzicht niet om de keuzes te maken die mijn vader tijdens wedstrijden maakt. Het is meer dat ik het ontzettend knap vind en het besef dat hij dit al jaren lang doet en hier zijn werk van heeft gemaakt. Het maakt me echt trots als ik mee kijk. Zelf ben ik meer van de fysieke sporten en houd ik van een zware fysieke inspanning. Laatst heb ik bijvoorbeeld de halve marathon gelopen, binnenkort ga ik mee doen aan een HYROX en bij mij is er ook liefde ontstaan voor het handballen.
René: Mijn vader heeft mij alles behalve gepusht in wat voor richting dan ook. Hij heeft mij altijd vrij gelaten in keuzes die ik zelf zou maken. Het enige wat hij wel altijd zei was: Doe je best op school. Mijn schooltijd ging niet altijd even makkelijk en dat was voor mij en ook voor mij ouders soms best lastig om daar goed mee om te gaan. Nu ben ik leraar en weet ik dat mijn ouders heel trots op mij zijn ongeacht de weg die we samen bewandeld hebben. Voor mij is dat een mooi voorbeeld hoe ik mijn toekomstig kindje ook wil ondersteunen in het maken van keuzes etc. Dankjewel daarvoor papa!
Biljarten vind ik wel leuk om te kijken en al helemaal als mijn vader zelf speelt, maar het is niet de sport voor mij om zelf te spelen. Ik ben daar ooit op een grappige manier achter gekomen haha. Bij mij in de buurt worden er competities gespeeld en werd ik een keer gevraagd als 5e man, omdat iemand niet kon. Ik heb deze pot gewonnen, maar ik zeg maar niet in hoeveel beurten haha. Ik ben meer actie gewend en dat past beter bij mij. Met alle respect!
Mijn schooltijd ging niet altijd even makkelijk en dat was voor mij en ook voor mij ouders soms best lastig om daar goed mee om te gaan. Nu ben ik leraar en weet ik dat mijn ouders heel trots op mij zijn ongeacht de weg die we samen bewandeld hebben. Voor mij is dat een mooi voorbeeld hoe ik mijn toekomstig kindje ook wil ondersteunen in het maken van keuzes etc. Dankjewel daarvoor papa!
René Jaspers
Niet alleen Dick reist de hele wereld over, ook jullie zijn zelf uitgewaaierd met eigen leven en volle agenda’s. Beïnvloedt dit gebrek aan tijd en aan nabijheid jullie band?
Annet: Aangezien ik ook regelmatig weg ben vraagt dit om een strakke planning en vooral goede communicatie. Eens in de zoveel tijd vraag ik aan René en mijn vader wat de planning is van de komende maanden wat betreft wedstrijden. Zodra ik zie dat ik een weekend vrij heb of in de buurt van kan ik dit dan mooi combineren. Tussen mijn moeder en mij gaat het wat makkelijker, wij werken geregeld dezelfde dagen en wij wonen redelijk dicht bij elkaar in de buurt.
Laatst moest ik naar Schiphol gebracht worden, omdat ik weg moest voor mijn werk en dan kan ik ook direct zien dat mijn vader tijd heeft om me te brengen haha. Dan maken we er wel gelijk een leuke dag van om elkaar zo weer goed bij te kletsen. Gelukkig is er tegenwoordig ook Facetime waardoor je elkaar veel kunt vertellen en waardoor ik niet het gevoel heb dat ik beide voor een lange tijd moet missen.
René: Ik woon al bijna 10 jaar niet meer in de buurt, dus ik weet al bijna niet meer beter. Het is natuurlijk wel leuker als we elkaar vaker konden zien of wel eens bij elkaar op de koffie kunnen komen, maar dat kan helaas niet en daar leer je ook mee leven. Wij Facetimen regelmatig en dat ik heel fijn. De momenten die we elkaar weer zien maken het dan wel extra speciaal en daar genieten we ook van. Dus onze band is nog steeds heel erg goed.
Samen met Dick op de foto na het winnen van de Wereldbeker cyclus (2022 Sharm el Sheikh, Egypte)
Welke momenten/prestaties van Dick op biljartgebied hebben op jullie het meeste indruk gemaakt? (Buitenlandse trips waar jullie bij waren, overwinningen, tv-uitzendingen, dat soort zaken)
Annet: De trips die me het meeste bijgebleven zijn, zijn toch wel Monaco met het hele gezin. Dit was echt een hele leuke reis steeds. In 2022 had ik wat meer tijd om met hem mee gegaan en toen ben ik met hem mee naar Amerika (demonstratie) en Egypte (worldcup) gegaan. Dit was echt mega indrukwekkend voor mij en hierbij kreeg ik echt inzicht op zijn werkzaamheden en hoe druk en georganiseerd hij wel niet is. En toen hij voor de vierde keer wereldkampioen werd in 2018. Ik was samen met mijn moeder en mijn broer live aan het meekijken vanuit de sporthal in Emmen. Dit was echt een prachtig moment, waarbij ik samen was met de mensen die hetzelfde gevoel daarbij hebben als wat ik daarbij had. Dat staat me nog erg goed bij.
René: Vroeger de toernooien in Monaco kan ik me nog een beetje van herinneren. Dat vond ik heel mooi om mee te maken met mijn vader en moeder. Ik ben afgelopen jaar voor het eerst met mijn vader samen naar Porto geweest en heb daar een worldcup toernooi mogen meemaken. En moment dat hij wereldkampioen werd. Toen zat ik op de tribune na een van mijn wedstrijden op mijn telefoon te kijken met mijn moeder en zusje. Toen hij die won werd erg emotioneel van trots en dat vergeet ik nooit meer.
René filmt Dick Jaspers vanaf de tribune (Berlicum, 2019)
Wat bewonderen jullie het meest aan Dick?
Annet: Dat ik écht alles aan hem kan vertellen, ik kan hem vertrouwen en hij zal mij altijd steunen waar dit nodig is. Ook begrijpt hij me volledig. Als ik niet thuis kwam eten, moest overwerken, iets was vergeten, of wat dan ook snapte hij dit en zag hij ook dat ik dit niet bewust deed en het druk had. Dat is zo fijn voor mij!
Hij luistert naar me, helpt me, denkt met me mee en we kunnen uren lang kletsen over gezamenlijke interesses. Wij zitten vaak op één lijn op het moment dat wij over bepaalde onderwerpen praten en dat is gewoon heel fijn. Toen ik bij hem woonde was één geluksmomentje van de dag ook altijd het journaal om 20:00 uur kijken, omdat we dan beide tijd voor elkaar maakte en hier weer verder over konden kletsen.
René: Zijn sportiviteit en altijd het goede zien in andere mensen. Die menselijke kant bewonder ik het allermeest, los van zijn discipline en harde werk om de top de behalen en daar al jaren te staan.
Hij zal mij altijd steunen waar dit nodig is. Ook begrijpt hij me volledig. Als ik niet thuis kwam eten, moest overwerken, iets was vergeten, of wat dan ook snapte hij dit en zag hij ook dat ik dit niet bewust deed en het druk had. Dat is zo fijn voor mij!
Annet Jaspers
Als wij aan Dick de omgekeerde vraag zouden stellen, namelijk wat hij het meest aan jullie bewondert, wat zou hij dan antwoorden, denken jullie?
Annet: Ik denk de discipline die ik heb met betrekking tot mijn leefstijl. Hij vind het fantastisch om te zien hoe ik mijn militaire sportopleiding heb gehad, hoe streng ik soms voor mezelf kan zijn wat betreft voeding en slaap. Hij ziet dat ik echt voor goud ga, op het moment dat ik een doel voor ogen heb, dat bewondert hij aan mij, waarschijnlijk omdat hij dit ook bij zichzelf herkent.
En ik denk dat hij het heel erg bewonderde dat ik vaak voor hem kookte toen ik nog bij hem woonde haha.
René: Dat hij twee prachtige kinderen op de wereld heeft gezet. (ik hoor het hem nog met trots zeggen haha). Voor de rest moet je hem dat zelf even vragen. (ben er zelf ook wel nieuwsgierig naar)
Hoe zouden jullie jouw vader beschrijven, in één of twee zinnen?
Annet: Op werkgebied: Een gepassioneerde sympathieke man die elke wedstrijd opnieuw start met een gedisciplineerde voorbereiding. Op privégebied: Mijn maatje, een persoon met wie ik echt alles kan bespreken en niemand veroordeelt, een trotse vader en de beste pap die er kan zijn!
René: De beste (vader) van de wereld.
Voorafgaand aan de uitzending van Carrie op Vrijdag (Spakenburg, 2024)
De beste (vader) van de wereld
René Jaspers
Tekst: KNBB
Foto’s: via Annet & René
Foto/screenshots Carrie op Vrijdag: KNBB