In deel 1 van dit portret praatte Sander Jonen uitgebreid over zijn weg naar de top, en zijn grootste prestaties. Maar een tumor in Sander’s linker kaak trok op alle vlakken een zware wissel op zijn leven.
Wat is die tumor precies, hoe blijft iemand dan toch nog positief, en wat zijn eigenlijk zijn ambities?
Sander, als ik mensen spreek in Amsterdam en Haarlem, beginnen ze allemaal direct over jou, en eigenlijk altijd in positieve zin. Hoe komt dat?
Leuk om te horen maar ik ben gewoon mezelf en misschien daarom wel spreek ik met iedereen. Zeker als het om biljarten gaat wil ik altijd mensen hun vragen beantwoorden en helpen waar ik kan.
Je hebt deze positiviteit ook wel nodig, want wat betreft gezondheid heb je flinke klappen gehad. Iedereen kan zien dat je gezicht er nu heel anders uitziet dan een aantal jaar geleden, maar lang niet iedereen weet wat jij precies hebt. Kun je dat in begrijpelijke termen uitleggen? Ben je nu weer ‘gezond’, of zal dat niet lukken? En, in hoeverre is wat jij hebt een handicap voor het spelen van biljart op het hoogste niveau?
Ik heb inderdaad een behoorlijke tik gehad maar ik ben altijd positief geweest, en de drie meiden bij me thuis hebben mij daarin ook heel erg gesteund.
Wat er precies gebeurde: In januari 2014 speelde ik een Europese GP artistiek in Marseille en kreeg daar opeens vreselijke kiespijn, waarna ik direct maandag na aankomst naar de tandarts ging voor wat ik dacht een ontsteking. Dat bleek dus geen ontsteking maar ik zat diezelfde dag nog in Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis. Een tumor in de linker kaak met uitzaaiingen naar de lymfeklieren. Die dag was een hel!
"Dat bleek dus geen ontsteking maar een tumor in de linker kaak met uitzaaiingen naar de lymfeklieren. Die dag was een hel!"
De dagen en weken erop was ik elke dag in het ziekenhuis voor onderzoek en werd alleen maar positiever in een herstel. Om het zo kort mogelijk uit te leggen hebben de artsen in een 13 uur durende operatie mijn kaak verwijderd en deze vervangen door mijn rechter kuitbeen, en ze hebben alle bloedvaten met goed weefsel en de lymfeklieren uit mijn nek verwijderd. De operatie was heftig maar zeer geslaagd en na twee maanden herstellen kreeg ik 30 zware bestralingen die alle energie uit je lijf zuigen.
Na een jaar van herstel voelde ik me steeds beter en begon ik ook weer steeds beter te spelen in het artistiek maar ook in het driebanden. Met mijn eredivisie team (Leppens, Christiani en Bitalis) stonden we tweemaal aan het eind boven, en won ik zelf 75% van mijn wedstrijden. Ook in het artistiek werd ik steeds sterker en ik won dat jaar alle GP toernooien met volle overtuiging. Tot een week voor de Masters dat jaar voelde ik me supergoed, tot ik weer een ontsteking voelde. Wat bleek: de ijzeren plaat die mijn kaak bij elkaar moest houden was gebroken, al na anderhalf jaar. Een operatie was noodzakelijk om de plaat te vervangen, met wederom een tijd van herstel.
Helaas kwamen er complicaties door de vervanging en kreeg ik een fistel in mijn wang. Een fistel is een gat wat steeds groter werd en door de bestraling niet meer dichtgroeide maar alleen maar groter werd. Er was maar één oplossing, zeiden de artsen: “Alles eruit”, inclusief de nieuwe kaak en mijn linker en laatste kuitbeen gebruiken voor een nieuwe, weer 13 uur durende operatie. Dit was in oktober 2016. Ook deze operatie was geslaagd alleen werd ik slecht wakker uit de narcose en werd ik een week lang in coma gehouden op de IC.
"De laatste operatie was zo ingrijpend dat mijn gezicht inderdaad een andere vorm heeft gekregen"
Deze laatste operatie was zo ingrijpend dat mijn gezicht inderdaad een andere vorm heeft gekregen. In vier operaties zullen ze dit proberen zo netjes mogelijk te maken, de eerste stap is afgelopen week gezet. De planning is dat alles klaar moet zijn rond september 2018 en ik moet zeggen ik kijk daar erg naar uit.
Ik zal er altijd last van hebben tijdens het spelen want bij de eerste operatie hebben ze diverse spieren en zenuwen door moeten snijden waardoor ik altijd een stram gevoel zal houden. Maar ik laat mij hierdoor niet tegenhouden: niets maar dan ook helemaal niets zal mij tegen kunnen houden om weer het hoogste schavot te bereiken.
Recentelijk was ik in ’t Spaerne in Haarlem, en daar liet men mij een speciaal voor jou ingerichte biljartkamer zien, als ik het goed heb onthouden voor jou om te trainen. En, je speelt daar ook teamcompetitie, volgens mij. Kun je iets hierover vertellen: wat speel je daar precies, en hoe goed gaat het? En, wat zijn je/jullie ambities?
Een aantal maanden geleden ben samen met mijn zwager Frans van Schaik naar ’t Spaerne gegaan om daar wellicht een klein clubje voor de grote tafel op te richten. Binnen enkele weken waren er allerlei plannen om daar misschien een team op te richten en hadden we heel snel de sponsoring rond om te starten in de eerste divisie. Inmiddels spelen we daar op de dinsdagavond. Met acht leden zijn we gestart in de competitie onder de naam Beekman HPL, met als doel binnen twee jaar weer eredivisie te spelen.
Voor mij persoonlijk is deze competitie zeer goed gestart met als eerste partij een ruime 1,500 gemiddeld.
De ruimte die beschikbaar wordt gesteld door Jessica en Bas van ’t Spaerne is zo ongelooflijk mooi geworden: beter dan dit kan ik mezelf niet wensen. Een ruimte waarin binnen enkele weken een speciale artistiek tafel komt te staan waar ik volop kan gaan trainen. Maar ik kan ook voor geïnteresseerden daar lesgeven en diverse toernooien organiseren.
"De ruimte die beschikbaar wordt gesteld door Jessica en Bas van ’t Spaerne is zo ongelooflijk mooi geworden: beter dan dit kan ik mezelf niet wensen"
Het geeft een geweldig gevoel dat mensen dit voor me willen doen om zo weer de top te kunnen bereiken. Ook de sponsoring van Royal Pro voor de lakens, Kamui voor al de pomeransen die ik verslijt bij het artistiek en driebanden, Cheqio voor een nog betere focus en financiële steun van Friture de Picardie uit Venlo helpen me weer naar de top van de wereld.
Tekst: Rolf Slotboom
Foto's: Rolf Slotboom
Uitgelichte foto van deel 1: Ton Smilde