BERLICUM - De eerste klap op de Jumbo Masters, dat staat voor het toernooi om het Nederlands kampioenschap driebanden, is uitgedeeld door John Tijssens. De 51-jarige Brabander, bekend om zijn razendsnelle partijen, ging in zijn eerste partij flitsend voorbij de Hagenaar Jeffrey Jorissen, de revelatie van de eredivisie: 40-21 in 23 beurten na series van 8 en 12. Twee andere titelfavorieten, Dick Jaspers en Jean van Erp, kwamen met sterke winstpartijen uit de startblokken. Dick Jaspers deed dat met de beste partij van de dag tegen Frans van Schaik: 40-23 in 15 (2.666) Therese Klompenhouwer, onbetwist de allerbeste van het mondiale damescicruit, speelde in een verliespartij met 0.448 volgens eigen zeggen nu al de slechtste wedstrijd van 2020. Met een min of meer cynisch klinkend commentaar zei ze: ,,Je kan het maar alvast hebben gehad.''
Dick Jaspers, briljant vanaf de start, is de titelhouder van de laatste drie jaar en met voorsprong de favoriet voor een nieuwe titel. De verlenging van zijn kampioenschap staat niet alleen op het spel, vooral ook de 30 punten die hij kan verdienen voor de wereldranglijst. Daarin is de Nederlander de riante koploper met 438 punten voor twee spelers die vrijwel elk jaar kampioen van hun land worden: Marco Zanetti met 336 en Torbjörn Blomdahl met 305. Daarna volgt op nog iets meer afstand Eddy Merckx, die zondag kampioen van België werd, met 294 punten. De Masters-opening was vlot en overtuigend, de weg naar nationale roem ligt wijd open.
John Tijssens keerde voor het eerst na 2005 terug op het Masters-podium na een lange, zelfgekozen afwezigheid. Zijn voorbereiding op de come-back, niet zo ver van waar hij woont, werd aan het eind vorig jaar wreed verstoord door ernstige hartproblemen. ,,Ik ben 3 december geopereerd'', vertelde hij voor de start. ,,Bij de ingreep, met vier omleidingen, is eerst mijn borstkas open gezaagd, hebben ze bloedvaten uit mijn been gehaald en ingebracht bij mijn hart. Het herstel is eigenlijk nog best snel gegaan, want ik stond anderhalve week voor de Masters weer voor het eerst aan het biljart.'' Verdoofd door pijnstillers voelde Tijssens zich in de partij tegen Jorissen wonderbaarlijk goed. De Haagse verliezer erkende: ,,Hij speelde bij vlagen helemaal foutloos.'' Zelf zij Tijssens met een stralende voldoening: ,,Mijn concentratie was optimaal, ik speelde een fantastische partij.''
Hoe anders voelde de pijn van een zelden vertoonde verliespartij bij Therese Klompenhouwer, die wanhopig zocht naar een verklaring voor de kansloze 40-13 in 29 beurten tegen Martien van der Spoel. De tegenstander, die zichzelf vaak openbaart als een outsider in de Masters, hoefde zich geen moment bedreigd te voelen. Therese werd totaal overbluft en zocht na afloop naar een excuus: ik kreeg ontzettend slecht spel en had heel de partij door 'geen loop', zoals dat in biljartkringen heet. ,,Meteen na de partij ben ik naar Raimond Burgman, mijn trainer en coach gelopen. Die zei ook dat ik eigenlijk niet veel fout heb gedaan.''
,,Tuurlijk'', besefte ze, ,,heb ik wel wat goede ballen gemist, maar dat gebeurt in elke wedstrijd. Veel op een haar mis en af en toe wat pech. Je hebt soms partijen dat je niets verkeerd kan doen, maar ook dat je niets goed kan doen. Dat gebeurt meestal één keer per jaar. Ik weet bijna zeker dat dat vandaag was. En alles bij elkaar kom je dan met dit moyenne over de streep.''
Jean van Erp had in de 'Haagse ronde' waarin Jorissen werd afgetroefd door Tijssens een betere opening tegen Huub Wilkowski. De start van de lokale held, op spandoeken aangemoedigd als The Iceman, was aarzelend en onzeker (14-9 achter in 17). Twee series van zes en dertien in de 20e en 22e beurt braken de ban en resulteerden in een riante voorsprong aan de finish: 40-23 in 24.
Raimond Burgman en Barry van Beers hadden een moeizame warming-up tegen Raymund Swertz en Volkan Cetin. Burgman was de beste afwerker op 40-32 in 32 tegen Swertz, Barry van Beers kwam niet in gevaar tegen de debutant op de Masters: 40-23 in 34.
Harrie van de Ven was in de partij tegen Dave Christiani, die op het eind twee kanten uit kon, de betere finisher met 40-35 in 31. Jack Wijnen won de laatste partij van de avond tegen Roland Uijtdewillegen met 40-32 in 32, nadat Frans van Schaik heel even de weelde had gevoeld van een 10-7 voorsprong tegen Jaspers. Toen vond het fenomee van de Masters het wel genoeg en ging hij onberispelijk naar de winst in zijn eerste optreden: 40-23 in 15.
Tekst: Frits Bakker
Foto: Ton Smilde