BERLICUM - De koning van het Nederlandse driebanden klom zondag in het Beneluxtheater in Berlicum voor de 20e keer in de historie van de Jumbo Masters op zijn troon. Op het hoogste podium werd hij geflankeerd door drie andere Brabantse biljarters. Barry van Beers, die zijn eerste finale op deze Masters speelde, vormde het laatste obstakel vormde in een partij die in de slotfase werd beslist door Jaspers. De nummer één van het mondiale driebanden kreeg voor zijn titel de belangrijke dertig punten voor de wereldranglijst. Voor de finalepartij werd in de arena het nieuws bekendgemaakt dat Nederland dit jaar van 1 tot en met 4 juli in ditzelfde theater de organisatie heeft gekregen van het Europees kampioenschap driebanden. Daar is Jaspers de titelverdediger en zullen vermoedelijk vijf Nederlanders tot de deelnemers behoren.
De Brabantse fanfare speelde na afloop het Wilhelmus voor Jaspers en de volle tribunes. De winnaar werd beloond met de trofee, de bloemen en een televisiescherm bijna zo groot als een matchtafel. Jaspers wees in zijn speech naar een vroegere kampioen in de Vip boxen en zei: ,,Wat mooi dat Rini van Bracht hier onder de toeschouwers is. Ik heb mijn eerste Nederlandse titel precies dertig jaar geleden gewonnen met Rini als tegenstander.'' De twintigste Masterstitel was de vierde op rij in dit theater. Barry van Beers speelde zijn eerste finale, verloor kansloos en sprak na afloop zijn grote bewondering uit voor de kampioen: ,,Ik durf te beweren dat Dick Jaspers net zo sterk is als alle andere finalisten samen. Wij zullen super goed moeten spelen en veel geluk moeten hebben om hem ooit een keer te verslaan.''
De Brabantse outsider, sinds kort in alle World Cups actief en die daardoor veel progressie laat zien, kon Jaspers in het titelgevecht bijhouden tot 21-21 in de pauze, maar raakte daarna de controle kwijt, verzuimde te scoren, zodat Jaspers via 26-22 en 38-22 kon finishen met 40-26 in 31. Zelf was de kampioen blij als altijd met de titel, maar stelde hij oprecht vast dat hij niet in topvorm was geweest. ,,Ik sta aan de start van een zwaar jaar en ik weet dat ik niet altijd op mijn best kan zijn. Toch heb ik het gelukkig goed kunnen afmaken tegen John Tijssens en Barry van Beers op de finaledag, twee spelers die heel lastig kunnen zijn. Bovendien speelden we hier op een ander laken dan ik gewend ben. Daar had ik best wat moeite mee.''
Morgen, maandag, vertrekt Jaspers naar Mexico om demonstraties te geven voor zijn sponsor Longoni. ,,Het is een soort verplichting, die ik na moest komen. En daarna zijn we weer al dichtbij de volgende World Cup. Ik heb eens een inschatting gemaakt en besloten om mijn wedstrijden iets te gaan doseren. Het komt er in principe op neer dat ik minder competitiewedstrijden ga spelen. Hoe moeilijk dat ook is, want ik kan moeilijk nee zeggen.''
Met de aanwijzing van het Europees kampioenschap in het Beneluxtheater in Berlicum krijgt Nederland en de de organisatie weer een groot toernooi binnen de grenzen. Het EK voor heren werd tot nu toe 75 keer georganiseerd, vaak in Europese hoofdsteden. Harry Mathijssen: ,,Het is geweldig dat wij nu ook prominent op deze kalender komen en een waardering van de Europese federatie.''
De aanloop naar de Mastersfinale in de halve finales:
Dick Jaspers-John Tijssens 40-26 in 31
Het niveau in de eerste Brabantse clash, waarvan door de twee speelstijlen veel werd verwacht was ver ondermaats. De missers en afzwaaiers waren bij vlagen onwaarschijnlijk en de klosballen ontelbaar. Dick Jaspers kwam ondanks alles natuurlijk als riante winnaar uit het gevecht, maar straalde na afloop veel onbegrip uit. Het overkomt de nummer één van de wereld heel zelden dat hij partijen over 40 punten ver boven de 20 beurten uitspeelt. De barrière van dertig beurten is in deze prachtige fase van Jaspers' carrière al helemaal een zeldzaamheid.
John Tijssens bakte er na zijn grandioze optredens in dit toernooi nog veel minder van. De bravoure en de flair verdwenen snel uit zijn spel nadat duidelijk werd dat hij totaal geen vat had op de ballen. De miserie tekende zich al af bij een tussenscore van 10-10 in 10. Jaspers worstelde daarna gewoon verder, maar bleef wel scoren met kleine serietjes die zijn voorsprong uitbouwden. Tijssens, die grillig is in alles, zowel in briljante stoten als in totale afzwaaiers, zakte alleen maar verder weg. Waar Jaspers ook in het tweede part maar net boven de één gemiddeld schommelde, kwam zijn kwakellende tegenstander maar niet verder dan schamele scores en een onmachtige 0.8. En Tijssens zou Tijssens niet zijn, als hij dat ook niet voortdurend in afkeurende en ontgoochelde gebaren liet zien. Het einde kwam voor beide spelers dan ook als een bevrijding.
,,Ik heb mezelf niets te verwijten'', vond Tijssens, die verder op een geslaagde vierdaagse kon terugkijken. ,,Met Jean van Erp en Jeffrey Jorissen heb ik twee Nederlandse toppers van de laatste jaren verslagen. Dat het dan nu tegen Dick Jaspers niet lukt, in een partij waarin hij ook niet loskomt, maakt mijn come-back op de Masters niet minder mooi.''
Barry van Beers-Harrie van de Ven 40-29 in 23
De start was al zo veel flitsender als de eerste halve finale. Barry van Beers en Harrie van de Ven openden met mooie serietjes, een 8 van Van de Ven en een stand van 18-18 in 7. De fase die volgde was er één van een kleine hapering in de scores met zes missers op rij voor Van de Ven. De aanval werd opnieuw geopend door Van Beers met een serie van 9 en een marge van 30-19 in 14.
Het slot van de partij bracht geen echte kentering meer. Barry van Beers domineerde lichtjes met vijf keer een serietje van twee voor zijn laatste tien caramboles. Harrie van de Ven, die al heel deze Masters zo onbevangen staat te ballen, vond niet meer de mentale veerkracht voor een achtervolging. De moyennes: Barry van Beers 1.739, Harrie van de Ven 1.261.
Harrie van de Ven was zijn mindere laatste partij snel vergeten. ,,Ik heb met 1.421 het beste moyenne gespeeld van al mijn Masters toernooien. Dus alle reden om tevreden te zijn. De aanloop was heel goed, met een ongeslagen serie in de voorronden tegen moeilijke tegenstanders. Dan versla ik Frans van Schaik, maar Barry van Beers was sterker dan ik en won verdiend. Ik kwam te snel in een positie dat ik zowel moest aanvallen als verdedigen. Daar ben ik niet in geslaagd, moet ik eerlijk zijn.''
Tekst: Frits Bakker
Foto's: Ton Smilde