NEW YORK – Het is tussen twee partijen door op dinsdagmorgen in de drukte van het Carom Cafe in New York. Sylvia Eckel (50) heeft net haar eerste wedstrijd van de dag gespeeld, de derde van in totaal zes die ze in het toernooi speelt. ,,Het ging al veel beter dan de eerste dag’’, kijkt ze tevreden terug. De Zeeuwse biljartster is er voor de zesde keer met haar vriend Ronald van Geyt, het is elk jaar een prachtige belevenis. ,,Spelen in het Carom Cafe, dat vindt iedereen die hier is, straalt het echte biljarten uit’’, verzekert Sylvia.
Het voormalige Sang Lee toernooi in Flushing, New York, is al jarenlang een begrip. Vele jaren kwamen er grote spelers zoals Dick Jaspers, Frédéric Caudron, Marco Zanetti, Semih Sayginer en andere wereldtoppers, dit jaar is de bezetting wat minder. De internationale kalender is voller dan ooit, zodat spelers een keuze moeten maken.
Dat geldt niet voor Sylvia Eckel, de manager financiën bij Movenience (Westerscheldetunnel), woonachtig in Hansweert en speelster van twee teams in de Nederlandse teamcompetitie, Treva en Ladies First. De Zeeuwse heeft al een keur van World Cups gespeeld, maar geeft New York elk jaar een hoge prioriteit voor haar biljartuitstapjes. ,,Het is best duur, zeker voor ons met zijn tweeën’’, is Sylvia eerlijk. ,,Het kost alleen al 320 dollar per persoon om mee te mogen doen, voor ons tweeën dus 640 dollar. Voor de hogere spelers is de entree zelfs 450 dollar. Daar speel je wel minstens zes partijen voor en als je de voorronden doorkomt twee keer zo veel. Het tripje is dus best duur: wij zijn zo’n 5500 euro kwijt, dus niet zo goedkoop als een World Cup in Egypte spelen. Maar we hebben er wel een prachtige week voor. Zo hebben we nadat we zaterdag zijn aangekomen de volgende dag met zijn zessen al een uitstapje naar Manhattan gemaakt.’’
Het nadrukkelijke accent ligt op de gezellige zaal van het Carom Cafe, waar een totaal van zo’n 80 biljarters van de ene ronde in de andere rolt, op tien matchtafels wordt gebiljart, zonder arbiters of schrijvers. Voorheen gebeurde dat met telramen boven de biljarts, waar de spelers zelf balletjes moesten verschuiven na de serie, vanaf nu gaat het via de computers van Five&Six. Twee toppers voor dit jaar, Tayfun Tasdemir, de wereldkampioen, en Sameh Sidhom, komen later in het toernooi, de rest speelt voor de plaatsen in de volgende ronde: de nummers 1 en 2 van elke groep en acht beste nummers 3.
Buiten is het warm, tussen de 30 en 35 graden, in het Carom Cafe is de temperatuur prettig. ,,We slapen in een hotel op tien minuutjes lopen’’, vertelt Sylvia Eckel. ,,En we eten hier meestal in het Carom Cafe. We trekken veel met elkaar op, want we zijn hier met een stuk of tien Nederlanders en Belgen. Maar ook vele andere kennen we natuurlijk al van al die jaren dat we hier al komen.’’
Voor wat Nederland betreft zijn Dick Jaspers en Therese Klompenhouwer er dit jaar niet, omdat ze over twee weken alweer naar Zuid Korea vertrekken voor een toernooi. Sylvia: ,,Voor Therese wel jammer, want die kwam hier ook graag. En ook jammer dat het Jennifer Shin toernooi voor dames niet meer wordt gespeeld. De topdames mogen niet meer meespelen, omdat er veel naar de PBA zijn vertrokken.’’ En omdat het damestoernooi niet meer wordt gespeeld, moet Sylvia Eckel aantreden tussen de mannen. ,,Ik speel om te winnen, maar het wordt moeilijk om mee te doen om de eerste plaatsen’’, beseft ze.
De Carom Cafe International wordt onder de vlag van de UMB gespeeld. Daarom is het vreemd dat de kleding volstrekt willekeurig is. Sylvia: ,,In de regels staat dat de door de UMB voorgeschreven kleding verplicht is, dus met poloshirt, zwarte broek, zwarte sokken en zwarte schoenen. Maar iedereen speelt hier zoals hij dat zelf wil. Ik zag vandaag zelfs een biljarter met witte broek en witte schoenen.’’ De sfeer is gemoedelijk, maar het Carom Cafe blijft voor velen altijd een van de mooiste biljartcafé’s in de wereld.
Tekst: Frits Bakker
Foto Sylvia Eckel en Ronald van Geyt voor het Carom Cafe (foto Eric de Busser)