ANKARA – Het avontuur van de 20-jarige Joris van ’t Zelfden op het wereldkampioenschap driebanden voor junioren is voorbij. De Zeeuw, als enige Nederlander op dit WK in Ankara namens TeamNL, kijkt op de slotdag van het toernooi terug met een lach en een traan. Hij is wijzer geworden te midden van de allergrootste talenten in de wereld van het driebanden, mentaal sterker, sportief harder en een ervaring rijker. Maar de Nederlander heeft bovenal ook een bizarre partij gespeeld, onwaarschijnlijk als het om het scoreverloop gaat.
Joris van 't Zelfden maakt stappen vooruit, en doet waardevolle ervaringen op in Ankara
Het scenario.
Joris van ’t Zelfden staat in de achtste finales, de eerste knock-out ronde, tegenover de twee maanden jongere Portugees Goncalo Santos (19). Het toernooi ontwikkelt zich in het voordeel van de jongste spelers, met twee 15-jarigen, één 17-jarige en onder andere ook Joris van ’t Zelfden, die net 20 is geworden.
Joris start die partij met 4 in 3 beurten, maakt een 7tje in de 6e beurt en heeft zijn volgende grote uitschieter in de 22e beurt. De Zeeuw komt met een serie van 10 op 32-10 en is op drie beurten van de finish. Zijn tegenstander moet nog 25 punten maken!!
Joris voelt zich onbezorgd: die drie laatste punten zullen er zeker wel komen. ,,Ik zat met mijn gedachten al in de volgende ronde, zo zeker was ik dat het allemaal goed zou komen.’’
Drie, vier, vijf missers later was er nog altijd geen vrees. ,,Ik kreeg wel wat slechte ballen, maar ik was zo zeker van mezelf na die serie van tien. Ik krijg straks wel een goede bal, dan is het uit, dacht ik.’’
Het werd erger en erger. Want Joris miste nog eens, en nog eens, tien keer inmiddels, tien nullen… En die Portugees was ondertussen niet zo maar een kansloze tegenstander. Gonzales maakte een serietje van 5 en onmiddellijk daarna 9. De stand toen wees aan dat er nog één punt verschil was: 32 voor Joris, 31 voor de Portugees.
Het noodlot was niet meer af te wenden. Joris bleef maar missen en de Portugees sprokkelde nog een paar punten. Zodat er uiteindelijk 33-32 voor Gonzalez op het scorebord stond en de Portugees uitspeelde met 2!!!! Na, schrik niet:16 nullen op rij voor Joris.
,,Ik wist echt niet wat me overkwam toen ik daar maar op mijn stoel zat’’, zei hij uren later. ,,Ik moest nog 3 puntjes, hij nog 22. Hoe beter kun je het hebben. Ik heb op een gegeven moment één bal gemist, waarvan ik achteraf dacht: die was cruciaal. Ik speelde hem net iets tekort in de hoek. Maar daarna? Ik wil niet zielig overkomen hoor, maar ik heb echt zo veel moeilijke ballen gekregen. En dan overkomt je dat, ongelooflijk. Ik was er goed ziek van later. Ik had later nog even contact met mijn twee trainers, Christ van der Smissen en Jean Paul de Bruijn. Die zeiden: het hoort bij het proces, dat hebben wij ook meegemaakt. Daar moet je doorheen. Maar op dit moment zit ik er goed door. Ik kan het nog altijd niet bevatten.’’
Joris kan een dag later, op de dag dat de finale tussen Amir Ibraimov (15 jaar) en Myeong Gyu Oh (19) wordt gespeeld, weer wel helder denken en analyseren. Over die partij, maar ook over het niveau van dit WK. Zijn oordeel: ,,Het is een geweldig sterk toernooi met jonge spelers die doorbreken. De twee Koreanen en natuurlijk Burak Hashas steken er in moyenne bovenuit, maar ook andere jonge spelers laten zich hier zien.''
Hij vervolgt: ,,Dat hoop ik van mezelf ook. Ik ben in een jaar tijd ontzettend gegroeid, dankzij de trainingen van de bond, 18 uur per maand, en dankzij heel veel trainen. Ik kijk terug op een mooie ervaring, die jammer genoeg is geëindigd met een ongelooflijke partij. Maar goed, ik mag nog twee jaar meedoen, ik heb er heel veel zin in, ik heb twee fijne trainers, ik ga hard werken aan een mooie toekomst.’’
Joris met op de voorgrond één van de absolute sterren van de toekomst: de nu al op wereldniveau acterende Burak Hashas. Die overigens geen wereldkampioen werd - een indicatie van de kracht en breedte van de internationale jeugd
Tekst: Frits Bakker
Bewerking: KNBB
Foto's Joris van 't Zelfden en Burak Hashas: Five & Six
Bewerking: KNBB
Foto's Joris van 't Zelfden en Burak Hashas: Five & Six